Ostatnia ukończona - co nie jest bez znaczenia - sztuka Brechta, "Kaukaskie kredowe koło", jest opowieścią o potrzebie dobra. Napisana w latach 1944/45, u schyłku wojny, gdy w perspektywie jawił się nowy wspaniały świat, stała się syntezą doświadczeń pisarskich i społecznych niemieckiego pisarza. W żadnej chyba innej sztuce Brechta, nie są tak wyraźnie widoczne i łatwe do wyodrębnienia zasadnicze elementy teatru epickiego, jak w żadnej innej jednoznaczni są bohaterowie pozytywni, Grusza i Azdak. W "Kredowym kole" dążył Brecht do pogodzenia sprzeczności, które obnażał w innych swych utworach. Nowy wspaniały świat na razie nie powstał, pozostała jednak brechtowska przypowieść o potrzebie dobra, i jeszcze o tym, że ludzie w sposób naturalny, bez względu na sytuację, ulegają pokusie dobroci. I tak stał się dramat moralitetem w ogóle, sztuką ponadczasową i ponadustrojową, bez żadnych odniesień do rzeczywistych układów społecznych. Aby takim