O "Wiośnie Narodów w cichym zakątku" przez długie lata nikt nie pamiętał, mimo że jej warszawską prapremierę w 1929 roku uświetnili Solski, Węgrzyn i Ćwik­lińska. Tym większe zdziwienie wy­wołało obecnie włączenie tej sztuki do repertuaru Starego Teatru. Wy­ciągnięto z teatralnego lamusa ko­medię historyczną pisarza, który sam związany mocno z Krakowem napisał rzecz o grodzie wawelskim. Jej akcja dotyczy wypadków z 1848 roku. Nowaczyński nasycił ją lo­kalnymi obserwacjami, postaciami i nawet osobliwościami języka, któ­rych trafność najlepiej ocenić może właśnie publiczność krakowska. Od­powiednio przykrojona przez reży­sera Tadeusza Bradeckiego, zmieni­ła się sztuka Nowaczyńskiego, dość rozwlekła w oryginale, w efektow­ne widowisko o "przeklętych pols­kich pytaniach". Tadeusz Bradecki jest młodym re­żyserem, który zrealizował dopiero kilka przedstawień. Ale sporo już pisze się o jego talencie insceniza­cyjnym i nieban