1. Swoją inscenizację "Wesela" Bronisław Dąbrowski przedstawia jako nowy głos w polemice o dramacie. Z propozycji interpretacyjnej zawartej w programie nie wynika, aby nowość ta była tak bardzo świeża. Ogólna koncepcja dramatu wyraża się według deklaracji reżysera w przeciwstawieniu się hurrapatriotycznemu pojmowaniu "Wesela", w podkreśleniu jego tendencji krytycznej. Program daje raczej fragmentaryczne odpowiedzi na to, o jakie mianowicie tendencje krytyczne chodzi. Podkreślona jednak została wyraźnie sprawa kompromitacji mitów narodowych w "Weselu", kompromitacji dokonanej przez zainscenizowanie_ w sztuce owej chwili osobliwej, która ziszczając marzenia powstańcze, poddaje je próbie czynu, zakończonej żałosnym fiaskiem mitu. Pod tą koncepcją podpisałby się i Wrocław, i Teatr D. W. P. w Warszawie, pozostaje też ona w zgodzie z tym, co ostatnio o "Weselu" pisano. Oczywiście ogólna koncepcja dramatu daje tylko szerokie ramy, które wypełnić można