PRACA Wojciecha Bogusławskiego nad spolszczaniem repertuaru i rywalizacją z włoskimi trupami operowymi ukoronowana została wystawieniem w przeddzień Insurekcji Kościuszkowskiej "Cudu mniemanego czyli Krakowiaków i Górali" z muzyką Jana Stefaniego.

Patriotyczne akcenty, niezwykle łatwo odczytane wówczas przez publiczność, spowodowały, że po trzech przedstawieniach tej opery - dalszych zakazano. Ale poza aktualnością polityczną dzieło to zawiera przecież niemałe walory artystyczne, które sprawiają, że i w naszych czasach stosunkowo często pojawia się ono na scenach muzycznych. Biorą je na warsztat przeważnie teatry operetkowe a nawet dramatyczne (duży procent tekstów mówionych); do placówek operowych trafia rzadziej. Ale skoro już trafia - to wtedy spodziewamy się dużo i powiedzieć trzeba, że Łódzki Teatr Wielki nie sprawił w tym przypadku zawodu, przygotowując spektakl "Krakowiaków i Górali" z dużym rozmachem, barwnie i efektownie. Podkreślono w tym przedstawieniu, reżyserowanym przez Jana Skotnickiego i Jana Urygę, oba wątki - patriotyczny i ludowy. Bardzo dobrze wypadła strona muzyczna - pod kierownictwem. Tadeusza Kozłowskiego (pięknie zwłaszcza śpiewają chóry). W głównych rolac