„Kobieta musi mieć pieniądze i własny pokój, jeśli ma uprawiać twórczość literacką” – pisała Virginia Woolf w swoim przełomowym eseju. Na ile te odważne jak na tamte czasy postulaty udało się wcielić w życie samej autorce? Czym był jej „własny pokój”? Czy w ogóle go miała?

fot. mat. teatru

Spektakl „Własny pokój” oparty jest na eseju Virginii Woolf pod tym samym tytułem, czerpie również z jej przejmującej biografii. Powracające w tekście pytania o warunki potrzebne do pracy i wielopoziomowe mechanizmy wykluczenia są połączone z historią relacji Virginii i Leonarda Woolfów, dwojga pisarzy, wrażliwców, ludzi rozdartych między sztuką a codziennością – którzy, chcąc uratować siebie, nieustannie się nawzajem ranią. Virginia i Leonard znajdują się w zamkniętej przestrzeni swojego domu. Świat zewnętrzny, uznanie, z jakim spotykała się Woolf, ale i tocząca się za oknami II wojna światowa, zderza się z codziennością jej choroby, towarzyszącym jej lękiem i wypartą traumą.

Dziś, prawie sto lat od wydania eseju, zadajemy pytanie o to, czym współcześnie jest tytułowy „własny pokój”. Czy wraz z emancypacją kobiet opisywane przez Woolf problemy straciły na aktualności? Przecież pozornie niczego nam nie brakuje i wszystko jest możliwe. „Własny pokój” okazuje się jednak pojęciem znacznie szerszym i bardziej uniwersalnym. Jest przestrzenią wolności, ekspresji. Poczuciem bezpieczeństwa. Wewnętrznym spokojem. Byciem w zgodzie ze sobą i tym, co wokół.

Reżyseria: Zofia Gustowska

Dramaturgia, scenariusz: Maria Gustowska
Scenografia, kostiumy: Natalia Kozłowska
Reżyseria świateł: Maciej Hanusek
Muzyka: Wojciech Siwik
Wideo: Natan Berkowicz
Inspicjentka: Jurgita Zaikauskas
Występują: Magdalena Osińska, Daniel Malchar
Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa
Spektakl współfinansowany przez Akademię Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie w ramach programu Fundusz na Start.