Teatr Barakah zaprasza wszystkich widzów na styczniowe spektakle.
fot. Magdalena Woch
Poza zero, czyli jak pokochałem bombę w reż. Wery Makowskx | fot. Magdalena Woch
9 stycznia 2025 r. o godz. 19:00
Zastanawiałeś się kiedyś, jak rodzą się teorie spiskowe? A może już wierzysz, że światem kierują jacyś tajemniczy oni?
Tyrone Slothrop czuje się pionkiem w Ich grze. Stacjonujący w wykończonej wojną Europie amerykański żołnierz odkrywa, że jego erekcja w tajemniczy sposób połączona jest z niemiecką super bronią. Co kryje się za tym „zbiegiem okoliczności”? Czy Slothrop jest w stanie zmienić bieg historii?
Spektakl inspirowany jest książką „Tęcza Grawitacji” Thomasa Pynchona oraz filmem „Dr Strangelove, czyli jak przestałem się martwić i pokochałem bombę” Stanley’a Kubricka.
Persona K2 w reż. Magdaleny Łazarkiewicz | fot. Piotr Kubic
10, 11 i 12 stycznia 2025 r. o godz. 19:00
Twórczynie spektaklu próbują poczuć i zrozumieć, jak figura MATKI – królowej, matki władczej, matki dominującej i matki obojętnej może przekształcić się w figurę MATKI współ-odczuwającej, przekraczającej granice swojego egoizmu. Czy przy takiej matce można rozwinąć skrzydła? Co musi się wydarzyć, żeby córka odzyskała poczucie własnej wartości? Czy w ogóle możliwe jest przebaczenie na linii MATKA-CÓRKA? Czy po życiu w krainie lodu można zdobyć się na ciepły gest, który może przynieść uczucie katharsis, oczyszczenia i zadośćuczynienia?
Sztuka czerpie inspiracje z przepełnionych emocjonalnymi pejzażami filmów Ingmara Bergmana, takich jak „Persona” i „Jesienna sonata”, tworząc nowe, pełne napięcia interpretacje.
Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce w reż. Michała Telegi | fot. Piotr Kubic
18 stycznia 2025 r. o godz. 19:00
Punktem wyjścia do spektaklu jest znany wszystkim dramat pt. „Anioły w Ameryce”. Jest on jednak jedynie inspiracją, która popchnęła twórców do stworzenia opowieści dziejącej się tu i teraz, w Polsce XXI wieku.
„Anioły w Ameryce, czyli demony w Polsce” to teatr dokumentalny. Autor scenariusza Michał Telega zaprosił do zespołu ludzi na różnych etapach swej artystycznej drogi, głównie takich, którzy dopiero ją rozpoczynają. Mierzą się z codziennością miejsc, z których pochodzą, w których dorastali, i z których wyjechali w poszukiwaniu marzeń. Scenariusz Telegi został oparty na wielu godzinach rozmów z nimi, między nimi, naszych rozmów, które stały się konfrontacjami przeżyć i doświadczeń, pełnymi emocji, które potrafią zarówno rozwalać, jak i relaksować.
Jenner: zostać sobą. Świat według Kardashianów w reż. Michała Nowickiego| fot. Magdalena Woch
19 stycznia 2025 r. o godz. 19:00
Caitlyn Jenner to amerykańska osobowość medialna (znana z popularnego serialu dokumentalnego o rodzinie Kardashianów) i mistrzyni olimpijska w dziesięcioboju lekkoatletycznym mężczyzn na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku oraz rekordzistka świata. Głównymi tematami spektaklu są tranzycja i przemiany głównej bohaterki na przestrzeni lat oraz to, co je motywowało wypowiedziane w konfrontacji ze swoją byłą żoną Kris Jenner, amerykańską bizneswoman i osobowością telewizyjną. Sztuka podejmie próbę odpowiedzi na często dotykające nas wszystkich pytanie: Jak pośród tych wszystkich zmian ciągle pozostać prawdziwie sobą? Ja w mojej głowie, kontra to, jak widzą mnie ludzie. Życie w zgodzie ze sobą, wyobcowanie i nieprzystawalność, ciężar unikatowości, samotność, odtrącenie, dyskryminacja, strach przed innością.
Spektakl ma charakter multidyscyplinarny, za sprawą połączenia światów teatru, sportu, dokumentu oraz muzyki. Przedstawienie jest wzbogacone nagraniami rozmów z wybitnymi postaciami polskiego sportu.
Dzieci z dworca ZOO w reż. Sebastiana Oberca | fot. Piotr Kubic
24, 25 i 26 stycznia 2025 r. o godz. 19:00
„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.
Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.
Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam w reż. Michała Nowickiego | fot. Magdalena Woch
31 stycznia 2025 r. o godz. 19:00
W spokojnym miasteczku gdzieś na północy Stanów Zjednoczonych zostaje odnalezione ciało uczennicy, Laury Palmer… Nie, nie, nie. Nas nie interesuje słynne pytanie: „Kto zabił Laurę Palmer?”. Nas interesuje, co się z nią działo wcześniej. Przenosząc świat Twin Peaks do współczesności, dekonstruujemy ludzkie relacje, analizując brak miłości między córką i ojcem czy brak oparcia w matce niczym z obrazu „Złe matki” Giovanniego Segantiniego. Czerpiemy z „Blue Velvet” i innych lynchowskich obrazów, czerpiemy z codzienności i aktualnych problemów, zastanawiamy się, na czym polega dualizm w odwiecznej wędrówce dusz pomiędzy dobrem i złem.
„Twin Peaks: do drzwi czerwonych zapukam” to nie tylko teatralna inspiracja kultową serią Davida Lyncha. To coś zdecydowanie więcej – my twin peaksowych bohaterów oraz lynchowski, surrealistyczny klimat przenosimy w inny czas i inną przestrzeń.