Magazyn

Nie igra się z miłością, czyli angielski barok na Wawelu

29.08.2025, 08:31 Wersja do druku

Dziedziniec arkadowy Wawelu stanie się przez dwa kolejne wieczory - 29 i 30 sierpnia sceną operową. Zabrzmi na niej „Dydona i Eneasz" w wersji koncertowej. To jedna z najważniejszych oper barokowych - krótka, ale przejmująca, skupiona na emocjach i dramatyzmie. Pisze Mariusz Grabowski w „Dzienniku Polskim”.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

NIE IGRA SIĘ Z MIŁOŚCIĄ, CZYLI ANGIELSKI BAROK NA WAWELU

Źródło:

„Dziennik Polski” nr 200

Autor:

Mariusz Grabowski

Data publikacji oryginału:

29.08.2025

Wątki tematyczne

Opera i musical na świecie

Teatry i instytucje

Zamek Królewski na Wawelu

Język światła

W każdej wypowiedzi podkreślam, że wiedza techniczna jest kluczowa dla tego zawodu. Bez niej trudno jest uważać się za reżysera światła. Kiedy dostaję rider techniczny z teatru i wiem, jakim sprzętem dysponuje, widzę, co mogę uzyskać

– mówi Katarzyna Łuszczyk w rozmowie z Marceliną Obarską na łamach „Notatnika Teatralnego”.

Taniec jako przestrzeń na różnorodność

Chociaż Opolska Scena Tańca ma ambicje, by być miejscem spotkań międzynarodowych – otwartym na spektakle z zagranicy – to naszym głównym celem pozostaje wspieranie i promowanie polskich artystów tańca

– mówi Janusz Orlik w rozmowie z Kirą Dernową.

Sprawdź także

Zdjęcie Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Scenograf Małgorzata Treutler i woda od kartofli jej Cioci Gieni

Wczoraj 13:49 „Jako scenograf Margaret nie marnowała niczego, a przede wszystkim potrafiła stworzyć coś z niczego, nawet z przysłowiowej wody po ugotowanych kartoflach”

Małgosiowe draperie na scenie

Wczoraj 13:15 „Olbrzymia porcja CZŁOWIEKA, a w niej przemieszane pokłady dobroci, zalet, życzliwości i drobnych wad. Po prostu ARTYSTA. Była mi bliska równie mocno wadami, jak i przymiotami ducha. Była jednym z tych ludzi z których coś emanuje. Często diabli wiedzą, co to jest. Jakieś fluidy drgające, jakieś nie do końca odkryte emocje”

Zdjęcie <i>Technolożka</i>, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Technolożka, czyli o tym, czy da się znaleźć człowieka teatru lalek

Wczoraj 12:41 „Nie wiem, czy to jest kwestia czasów, czy to jest kwestia wychowania, ale ja sama czułam przez większość życia presję, żeby się nazwać. Odpowiedzieć sobie na pytanie: kim jestem, czym się właściwie zajmuję, na czym polega mój fach, na czym polega mój zawód? Czy skoro jestem scenografką, to mogę robić tylko scenografię? Albo skoro jestem technolożką teatru lalek, to mogę tylko wykonywać lalki?”