Po Dürrenmattowskiej wer­sji "Tańca śmierci" - "Play Strindberg" - zobaczyliśmy w Warszawie następną jego pa­rafrazę, tym razem z Szekspi­ra. Dürrenmatt sprawując przez półtora roku kierowni­ctwo artystyczne teatru w Ba­zylei zajął się przeróbkami. Prócz "Króla Jana" zdürrenmattyzował "Tytusa Andronikusa" Szekspira. Nawet naj­bardziej zagorzali wielbiciele autora "Wizyty starszej pani", z pewną powściągliwością mó­wią o tej fazie jego twórczo­ści. Dürrenmatt sięgnął do Szek­spira, tak jak ongiś Szekspir do dzieła anonimowego twór­cy - noszącego tytuł "Burz­liwe panowanie Jana, kró­la Anglii". A przy tym za­chowując szekspirowskie po­stacie i główny zarys akcji - odwrócił znaczenia, mówił co innego i inaczej niż jego wiel­ki poprzednik. Ale pozostaw­my Szekspira, stanowi tutaj tylko pretekst, tylko punkt wyjścia. We wstępie do swo­jej parafrazy Dürrenmatt pi­sze: "Postawiłem sobie za za­danie wydobyć klarowniej diale