"(...) Kosmos jest najzwy­klejszą relacją zwykłego studenta, który swoje przy­gody opowiada. Student za­mieszkał w pensjonacie, po­znał dwie kobiety, jedną o ustach spotworniałych w skutek wypadku samocho­dowego, drugą o ustach po­wabnych, te usta mu się ko­jarzą, stają się obsesją, poza tym zobaczył wróbla powie­szonego na drucie i patyk wiszący na nitce... i to wszystko, trochę z miłości, z gwałtownej namiętności, zaczyna go wciągać w pew­ną akcję... której oddają się nie bez sceptycyzmu. (...) Ta powieść jest o samym stwa­rzaniu się tej historii, o stwarzaniu się rzeczywisto­ści, o tym jak ona niezdar­nie, kulawo, rodzi się ze skojarzeń naszych..." - tak o swoim utworze mówi jego autor, Witold Gombrowicz. Spektakl jest jasny i czytel­ny. To podana z humorem Gombrowiczowska Intryga kryminalno-kosmiczna, z którą można dyskutować, ale trudno jej odmówić kli­matu.