Paweł Miśkiewicz w swojej adaptacji oprócz "Kosmosu" wykorzystuje frag­menty "Ślubu" i "Historii". Pierwsza odsłona pochodzi ze "Ślubu" i ustawia cha­rakter przedstawienia, w którym jawa ze snem nieustannie się z sobą prze­platają. Reżyser chce, żeby świat "Kosmosu" był tajemniczy, nieprzenikniony, a bohaterowie sprawiali wrażenie rzuconych w "czarny, rozbełtany nurt pe­łen wirów". Nie osiąga jednak spodziewanego efektu. Nieźle wypadają sce­ny dziejące się na jawie, wypełnione absurdalnym humorem, szczególnie te z udziałem Henryka Majcherka (Leon) i Jadwigi Skupnik (Kulka). W rezulta­cie Miśkiewicz tworzy solenną, trzygodzinną inscenizację, nieproporcjonal­nie rozbudowaną w stosunku do powieści Gombrowicza. Wydaje się, że w jednym spektaklu chce zamknąć poglądy autora, rozpisane na różne teksty. Reżyser celebruje poszczególne sceny, co sprawia, że przedstawienie jest mało zwarte. "Kosmosu" nie można więc uznać za dzieło w pełni uda