W tekście każdej sztuki dramatycznej zawarty jest jednocześnie klucz do jej rozumienia i inscenizacji. Przykład "Hamleta" lub "Dziadów" cz. III jest tu klasyczny. "Kordian" nie ma klucza jednoznacznego. Mogą to być słowa: "Polska Winkelriedem narodów", mogą też być "Dajcie mi się w ręce" lub "Ty chciałeś zabić widmo, poświęcić się za nic", lub jeszcze inne. Twierdzę, że Zygmunta Wojdana zafascynowały najbardziej: "Nie móc - to piekło". Pod ich dyktando wystawił całą sztukę. Jesteśmy w piekle niemocy. Kordian zabija się, ponieważ nie ma dość siły by żyć. Zabija się, czyli oddaje we władanie Szatana Niemocy. Zygmunt Wojdan w pewnym sensie dopuścił się bluźnierstwa. Uświęcone tradycją dzieło klasyki narodowej wystawił jako sabat czarownic i szatanów. Wiedźma z Przygotowania i Imaginacja ze sceny belwederskiej ma twarz ukochanej Kordiana - Laury. Kordian wygłaszający swój słynny monolog na górze Mont Blanc: "Jam jest posąg człowi