ZASADNICZA linia naszego repertuaru teatralnego jest bez wątpienia słuszna. Chodzi o wydo­bycie z dziejów naszej literatury te­go wszystkiego co kształci umysł i serce widza, co pomaga mu widzieć historię i jej ludzi bez idealizacji. Jakie sprzeczności klasowe nurto­wały społeczeństwo na danym eta­pie i jak wyglądał układ sił klaso­wych - oto pytanie, na które powi­nien odpowiedzieć widzowi każdy teatr, jeżeli wkracza na terytoria historyczne. Bezsprzecznie, wiele u nas zrobiono w dziedzinie popula­ryzacji klasyki literackiej - swojej i obcej. Zdawaćby się mogło, że wysta­wiając Kraszewskiego - ulubieńca szerokich mas czytelniczych, teatr pragnie na nowo odczytać i pokazać to, co w jego twórczości odkrywcze i postępowe. Jest rzeczą bezsporną, że nurt po­stępowy w twórczości Kraszewskie­go zajmuje pokaźne miejsce. Autor "Rachunków" występował przeciw­ko arystokracji i szlachcie, pragną­cej ugody z Habsburgami. Jego po­wieści, jak