"Jegor Bułyczow" jest testamentem Gorkiego. Sztuka napisana w roku 1931, wystawiona po raz pierwszy w Teatrze im. Wachtangowa w Moskwie w rok później, zawiera sumę myśli i doświadczeń wielkiego pisarza, jego spojrzenie na przeszłość swojego kraju z perspektywy zwycięskiej rewolucji. Jest to więc wielki, pełen zjadliwej ironii i szyderstwa obrachunek z klasą, która przegrała i odchodzi w nicość: z rosyjskim mieszczaństwem, owym światem bogatych kupców, brzuchatych popów, liberalnych adwokatów, ich posłusznych sług i zauszników. I jest w tej sztuce wspaniała rola, centralna postać śmiertelnie chorego Bułyczowa, wzbogaconego chłopa, który ogniskuje w sobie jak soczewka całą historię swej klasy. O sukcesach "Jegora Bułyczowa" decydowały zawsze dwa elementy: umiejętność nakreślania tła społecznego wydarzeń, ich głębokiego sensu metaforycznego, oraz gra aktora wcielającego się w postać tytułową. Bułyczowa grali wielcy aktorzy. Obecnie w t