Dzisiaj na wortalu teatralnym e-teatr.pl pojawił się felieton Michała Centkowskiego o tytule "Koniec Interpretacji", który podsumowuje pytanie "Czy to miasto, czy ten region, naprawdę stać na to, by uśmiercić wydarzenie artystycznego tej rangi?". Aż się chce odpowiedzieć: "Nie!" - pisze Katarzyna Niedurny w Magazynie Reflektor - Rozświetlamy Kulturę.

Szczególnie, że pomimo deklaracji o powstaniu na Śląsku teatralnego imperium - wygłaszanych szczególnie przez tych, którzy na co dzień nie muszą tkwić w naszej regionalnej nicość, ja tej potęgi nie widzę. Za to odnajduję obraz naszego życia teatralnego w książce "Pusta przestrzeń" Petera Brooka. Niestety w rozdziale "Teatr martwy", w którym autor zwraca uwagę, że teatr kiedyś porównywany był do dziwki z powodu jego magnetycznego uroku, a obecnie z powodu niskiej rangi usług w wysokich cenach. Dalej Brook pisze " Z teatrem martwym jest jak ze śmiertelnym nudziarzem. Każdy śmiertelny nudziarz ma głowę, serce, nogi, zazwyczaj ma też rodzinę i przyjaciół: ma nawet wielbicieli. Ale gdy myślimy o nim, wzdychamy głęboko - i jest w tym westchnienie jakby żalu, ze zatrzymał się na progu, a nie na szczycie swoich możliwości." Na progu zatrzymał się nasz teatr. A jaskółka "Korzeńca" ani wiosny, ani nawet chwilowego ocieplenia nie czyni. A wię