Formuła 42. Opolskich Konfrontacji Teatralnych "Klasyka Polska" zakładała podwójną ocenę spektakli. Komisja artystyczna wyłoniła z pięćdziesięciu inscenizacji zgłoszonych do Konkursu "Klasyka Żywa" siedmiu laureatów, którzy zaprezentowali się w Opolu i tu zostali poddani ocenie festiwalowego jury. Tu bezapelacyjnie wygrał "Ślub" w reżyserii Anny Augustynowicz, koprodukcja teatrów im. Kochanowskiego w Opolu oraz Współczesnego w Szczecinie - festiwal podsumowuje Piotr Urbanowicz z Nowej Siły Krytycznej.

Festiwal został bardzo dobrze zorganizowany, mam na myśli zarówno zagospodarowanie przestrzeni, obsługę, materiały promocyjne (czytelność!), jak i program. O ile wybór spektakli należał do komisji "Klasyki Żywej", to dobór imprez towarzyszących był domeną opolskiego teatru. A te wydają mi się trafione przynajmniej z kilku względów. Po pierwsze koncerty (w przeważającej części bezpłatne) otworzyły teatr na odbiorców (głównie młodzież) niezainteresowanych głównym nurtem konkursu. Mieszkańcy Opola mieli okazję poznać teatr nie tylko jako miejsce uprawiania tak zwanej sztuki wysokiej, ale też przyjazne popowym gustom. Sygnał jest jasny: teatr to miejsce zaangażowane i stwarzające przestrzeń do wspólnego spędzania czasu. To bardzo potrzebne podejście szczególnie w kontekście prezentowania klasyki. Stawia bowiem na stworzenie wspólnoty i tym naturalnym sposobem próbuje zainteresować teatrem, zdjąć z niego nimb sztuki wysokiej, a więc w ste