"Opera za trzy grosze" w marcu 1994 r. w Polsce ledwie raczkującego kapitalizmu, znanego raczej "ze słyszenia"? Doprawdy mogło intrygować jak też wypadnie sztuka Bertolta Brechta z 1928 roku na scenie teatru, który przez ostatnie dziesięciolecia dochował się inteligenckiej, wybrednej publiczności; ceniącej sobie cienkość oraz wszelki podtekst. Antymieszczański protest-song niemieckiego dramaturga w kraju, którego ponoć prokapitalistyczny związek zawodowy gotuje się właśnie do sparaliżowania strategicznych dziedzin życia pod hasłami prosocjalistycznymi wypisz wymaluj, oto miara trudności przed jakimi stanął Krzysztof Zaleski, reżyser. Wybrnął z nich tak inteligentnie, jak tylko było na to stać twórcę pamiętnego spektaklu "Mahagonny" sprzed kilku lat we Współczesnym; zrealizowanego w zupełnie innej sytuacji ustrojowej, jeśli z "Operą za trzy grosze" nie wypaliło, pomimo dołożonych starań, stało się tak najpewniej dlatego, że rzeczywistość