Jakie to typowe: stary, nadęty, zły dureń, piszący głupie uczone książki (profesor Sieriebriakow), zażywający niezasłużonej sławy i zaszczytów - oraz młodzi, utalentowani, z sercem i wyobraźnią (Wujaszek Wania i doktor Astrow) marnujący, topiący w alkoholu swoje życie bez przyszłości w jakiejś podłej, prowincjonalnej dziurze... Jakie to typowe: na premierze sztuka padła - by do dziś nie schodzić ze scen wszystkich teatrów świata... Czechow powiedział kiedyś, że najlepszy opis morza znalazł w uczniowskim zeszycie: "Morze było wielkie". Tak ujęte pojęcie estetyki raz po raz odnajdujemy w jego pisarstwie: jest zwięzłe, jasne, trzymające się rzeczywistości i prawdy - prawdy i tylko prawdy; bez upiększeń i bez oczernień. Najpiękniej chyba określił to Włodzimierz Majakowski: "Język Czechowa jest jasny jak dzień dobry, prosty jak proszę o szklankę herbaty". Na sztuki Czechowa współcześni długo się boczyli, że nie od
Tytuł oryginalny
Kochany Wujaszek Wania
Źródło:
Materiał nadesłany
Świat Nr 8