"Hamlet", który znalazł się w reper­tuarze Starego Teatru (sezon 1989-90), jest czwartą próbą sceniczną zmierzenia się Andrzeja {#os#2589}Wajdy{/#} z arcydzie­łem Szekspira. Pierwsza - podjęta zosta­ła przez Wajdę na początku jego drogi reżyserskiej, w r. 1960, we współpracy z Teatrem Wybrzeże. Następne - w latach osiemdziesiątych, w zespole Starego Tea­tru. Dwie inscenizacje z roku 1981, jed­na - jako widowisko plenerowe, druga jako "normalny" spektakl teatralny były ważnymi wydarzeniami w kronikach ży­cia teatralnego Krakowa. Ale dopiero ta czwarta próba- wydaje mi się - jest ja­kimś przełomem w spojrzeniu na "Hamleta". Wyraża "coś swojego", osobistego, które to coś stanowi o energii dramatycz­nej tego przedstawienia i żywości jego odbioru. Wajda składa świadectwo swoje­go podziwu dla teatru i zachwytu nad sztuką transformacji aktorskiej, niewy­czerpanej w możliwościach tworzenia no­wych form. Cały spektakl opiera się na bardzo or