Budzić potrzeby, aby je po­tem zaspokajać. Kiedy komedia Romainsa "Knock czyli triumf medy­cyny" wchodziła w roku 1923 na scenę, była ilustracją modnych wówczas unanimistycznych teorii autora. Romainsa interesowały zjawiska z zakresu mistyki społecznej, psycho­zy ogarniające zbiorowość i wytwa­rzające pewien wspólny stan umy­słów. Sprzysiężenie lekarzy przeciw­ko laikom opiera się, zdaniem Roma­insa, na takiej zbiorowej psychozie. Kiedy w parę lat po wojnie Jouvet znów włączył "Triumf medycyny" do swojego stałego repertuaru, grając Knocka jako psychologiczne studium hipokryzji, rzecz była odczytywana przez publiczność jako komentarz do rozpalającego opinię sporu między medycyną francuską i amerykańską. Postać Knocka kojarzono wówczas z głośną osobą doktora Gaylorda Hausera, specjalisty od dietetyki, au­tora bestsellera 1950 roku pt. "Live longer - live younger". Zygmunt Ka­łużyński swój świetny "Szkic z dzie­jów moralności