"Sen nocy letniej" w choreogr. Graya Veredona w Teatrze Wielkim w Poznaniu na VII Festiwalu Hoffmannowskim. Pisze Stefan Drajewski w Głosie Wielkopolskim.

Nie ukrywam, że mam swoje prywatne kłopoty ze "Snem nocy letniej" Szekspira. Jak dotąd tylko raz spotkałem się z inscenizacją, w której realizatorom udało się wyważyć wszystkie elementy tej dość dziwnej komedii. Była to realizacja plenerowa podczas poznańskiej "Malty" przywieziona przez Koreańczyków. Niestety, wersja baletowa "Snu nocy letniej" Graya Veredona lekko mnie rozczarowała. Spodziewałem się, że skoro choreograf siódmy raz mierzy się z dziełem geniusza ze Stradford, to znaczy, że posiadł klucz do jego komedii. Tym- czasem okazało się, że utwór jest tak samo kłopotliwy dla debiutanta, jaki doświadczonego choreografa, a zarazem reżysera. "Sen" ma w sobie coś z baśni. Zaludniają go duszki, które nie zawsze są dobrotliwe. Bohaterowie mają chwilami moc bogów, a czasami magów. Kochają nie tych, których sami wybrali, ale wybrańców Kupi-dyna, z czego wynikają zabawne konsekwencje. Zabawne w lekturze, ale przetransponowane na język krok