- Pierwszym pomysłem, z którego ostatecznie zrezygnowałam, było zrobienie "Wesela" z perspektywy dziecka schowanego pod stołem. Później jednak zrozumiałam, że to by było "Wesele" dla dorosłych, którzy dość dobrze znają utwór, nie dla dzieci (ale coś takiego koniecznie kiedyś trzeba zrobić) - mówi Magdalena Miklasz, reżyser spektaklu "Tajemnice Wesela 1900: podsłuchuj/podglądaj/współpracuj", w kolejnej rozmowie Huberta Michalaka wokół Konkursu Klasyka Żywa.
Konkurs na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej "Klasyka Żywa" jest organizowany przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego od 2015 roku. Konkurs zrodził się z nadziei wzmocnienia teatralnego dialogu z przeszłością. Jego celem jest zwrócenie uwagi twórców, a co za tym idzie - widzów, na dzieła klasyków polskiego dramatu oraz na teksty dawne, znane jedynie wąskiemu gronu specjalistów. Zapewne właśnie dlatego spektaklom zgłaszanym do kolejnych edycji Konkursu częstokroć towarzyszą rozmaite działania okołospektaklowe (warsztaty, wykłady, debaty itp.), które umożliwiają publiczności jeszcze bardziej intensywny kontakt z klasyką. Zapraszamy Państwa do lektury kolejnej rozmowy z badaczami oraz pracownikami instytucji kultury, w których podejmujemy próbę odpowiedzi na pytanie, przed jakimi wyzwaniami stoi widz repertuaru klasycznego oraz mapujemy działania edukacyjne w Polsce. *** Odczytać strumień świadomości Hubert Michalak