CHRZESTNYMI rodzicami autora "Mątwy" byli Sabała oraz... Helena Modrzejewska. Początek kontaktów Witkiewicza z teatrem był więc i wczesny i chlubny; później różnie bywało. Widz mieszczański, zasadniczy klient teatrów międzywojennego Dwudziestolecia, rechotał co prawda przy pieprznych Witkiewiczowskich zwrotach, ale nudził go niezrozumiały dlań dialog, drażniła dziwność postaci tego teatru, w którym wiejski pachciarz dysputował o intuicji bergsonowskiej, czy o monadach Leibnitza. I chociaż Boy głosił, że "publiczność, która co roku z zapałem oklaskuje Twardowskiego, Źydka i inne kukiełki w szopce, przyjmuje nierealność Witkiewiczowskiego świata, jako coś zupełnie prostego" - sztuki Witkacego zdejmowano przeważnie z afisza po dwóch, trzech przedstawieniach. Sukcesy notowano albo wtedy, gdy grano utwór mniej reprezentatywny dla tego apostoła "Czystej Formy" (właśnie "Jan Maciej Karol Wścieklica"), albo gdy inscenizatorzy lekceważyli formalne