"Farsz (franc. z łac.), nadzienie masa sporządzona z mielonego mięsa, jaj, jarzyn, grzybów, tartej bułki z dodatkiem różnych przypraw( pieprz, gałka muszkatołowa itp.) służąca do nadziewania, czyli faszerowania, tuczek, drobiu, niektórych mięs (np. mostek cielęcy), ryb i ciast". (Wielka encyklopedia powszechna)

Gdy reżyser żąda od aktora wyrazu jakichś szczególniejszych treści, zdarza mu się usłyszeć: ,,piękne, proszę pana, ale ja na to nie mam tekstu w roli". Za czasów commedii del'arte (improwizowanej na kanwie scenariusza) nie byłoby problemu. Reżyser westchnąłby nad aktorem - niedoida i ,,na kolanie" dopisałby mu jakieś lokalne aktualności, pod publikę; Tak dopisuje Hamlet: pod mamusię i przyszywanego tatusia. Dopisując liczy się przecież na duży efekt. Problem zjawiał się wraz z szacunkiem dla literatury teatralnej. Trudno było dopisywać gdy kulturalny widz (a za nim i reżyser) począł krzywić się na aktora, który nie opanował tekstu i ,,haftował" go własnymi słowami. Manifestując wobec widowni swój szacunek dla Autora (a wiec kulturę własną, i poziom teatru), reżyser mógł tylko rozbudowywać sceniczne okoliczności, w których tekst i podtekst nabiorą potrzebnego wydźwięku; no i poniekąd ryzykując oskarżenie o samowolę (jak Osterwa