- Szukamy miejsca, gdzie będziemy mogli realizować nasze idee, pomysły, projekty - o najmniejszej scenie w mieście, budowaniu społeczności, graniu dla najmłodszych widzów i przyszłości Teatru Rawa opowiadają Ewa Kubiak i Hubert Bronicki.

Hanna Kostrzewska: Zanim porozmawiamy o Rawie, chcę zapytać o początki. Skąd wzięła się wasza fascynacja teatrem i kiedy zaczęliście myśleć o aktorstwie na serio, jako o potencjalnym przyszłym zawodzie? Ewa Kubiak: W naszym przypadku zaczęło się podobnie, czyli w liceum. Z tym że moje liceum było w Szczecinie, bo stamtąd pochodzę. Tam miałam okazję działać w ciekawej grupie teatralnej przy Teatrze Współczesnym. Później przeniosłam się do Krakowa i tam kontynuowałam naukę, aż w końcu przeniosłam się do Katowic i tu uczyłam się w studium aktorskim przy Teatrze Śląskim. Wówczas wiedziałam już, że swoją drogę zawodową będę łączyć z aktorstwem. Już kiedy byłam na pierwszym roku studium, zaczynaliśmy produkcję pierwszych spektakli Teatru Rawa. Hubert Bronicki: Do liceum (III LO im. Stefana Batorego w Chorzowie - przyp. red) zdawałem do klasy dziennikarskiej - nie dostałem się, byłem pierwszy pod kreską. Drugi pod kreską był