Spośród wielu artystycznych propozycji minionego tygodnia, za najciekawszą uznałbym telewizyjny spektakl różewiczowskiej "Kartoteki". Ten pierwszy, "antydramatyczny" utwór Tadeusza Różewicza grany był przez nasze teatry wielokrotnie, wcześniej także prezentowano go już na małym ekranie. Tym razem do trudnego choć fascynującego teatru Różewicza przymierzył się Krzysztof Kieślowski, reżyser filmowy, o którym w tym roku szczególnie głośno (trzy nagrody za "Amatora", tegoroczne także laury za filmy krótkometrażowe). Z wielu więc względów spotkanie z "Kartoteką" zapowiadało się interesująco. Kiedy przed dwudziestu laty inscenizowano tę sztukę, bohater owych inscenizacji był człowiekiem stosunkowo młodym, reprezentującym pokolenie lat pięćdziesiątych. Uosabiając rozterki i kontestacje tego pokolenia, jego frustracje i niepokoje, uświadamiał sobie jednocześnie kres własnej duchowej egzystencji. Był to jednak dramatyczny, pełen rozpaczy ro