CZAS grozy niesie zawsze człowiekowi po­trzebę wyrażenia siebie. Nawet najbardziej nieśmiałe osoby pod wpływem wielkich doznań sięgają po pióro, by utrwalić fragmenty przeżytych chwil. Tak rodzą się nie tylko dzieła wielkiej literatury, ale także strzępy myśli ludzi zwyk­łych, prostych, nieuczonych. Wszystkie pamiętniki, dzienniki to nic innego jak właśnie dokumenty prag­nień, rozczarowań, bólu... Miniona wojna była wy­starczającym ich powodem. Pod wpływem wojennych przeżyć powstało wiele utworów tego typu. Pisali je różni ludzie: naukowcy i robotnicy, zawodowi pisarze i osoby nie przyzwyczajone trzymać pióro, starzy, a nawet dzieci... Tak jak Anna Frank. Nie ma chyba utworu stojącego na pograniczu literatury, który zyskałby taką popularność i rozgłos co "Pamiętnik Anny Frank" - autentyczne zapiski 14-letniej żydowskiej dziewczyny, która w czasie rozkwitu hitleryzmu wraz z rodziną przebywała przez dwa lata w kryjówce pewnego do­m