Bardzo nieśmiało w porównaniu z innymi teatralnymi miastami zabiera się Kraków do wystawiania współczesnej dramaturgii, przeznaczając na ten cel - całkiem rozsądnie i europejsko - przede wszystkim sceny kameralne. Zwłaszcza ostatnie miesiące przekonują, że współczesny dramat nie tylko można wystawiać, ale także daje się to robić w teatralnie ciekawy sposób. Myślę o dwóch niedawnych premierach: komedii "Kafka" Franzobla na Scenie pod Ratuszem Teatru Ludowego w reżyserii Tomasza Wysockiego i "Na zachód od Shannon" Martina McDonagha w reżyserii Katarzyny Deszcz na Scenie Miniatura. W "Kafce" Franzobel pokazał literacki, tragiczny mit autora "Procesu" przez zniekształcający pryzmat pamięci starego Maxa Broda. Wysocki znalazł dla groteski Franzobla znakomitą formę sceniczną, w przemyślany i konsekwentny sposób bawiąc się z naszą wiedzą o Kafce i jego rodzinie, z teatralnymi konwencjami, cielesnością aktorów i materialnością teatru. Takiej spraw