Jedno z najgłośniejszych przedstawień Kry­stiana {#os#1116}Lupy{/#}, wg prozy Thomasa Bernharda, z doskonałą muzyką Jacka {#os#4015}Ostaszewskiego{/#}. Po­wstało na scenie kameralnej Starego Teatru w Krakowie, a premierę światową miało w lipcu 1992 r. na festiwalu Mittelfest w Cividale del Friuli. Sześć lat później Lupa przeniósł je do Teatru TV. Wśród szarzejących od pyłu wapiennika (niem. Kalkwerk) domowych sprzętów toczy się z wolna dramat Konrada (rewelacyjny Andrzej {#os#809}Hudziak{/#}), człowieka opętanego obsesyjnym pra­gnieniem zapisania studium "O słuchu". Lata ży­cia poświęcił na drobiazgowe badania, w których rolę królika doświadczalnego spełniała jego kale­ka żona (znakomita Małgorzata {#os#1059}Hajewska-Krzysztofik{/#}), unieruchomiona w inwalidzkim wózku. Skomplikowane sadomasochistyczne re­lacje między małżonkami zostały przedstawione z nadzwyczajnym wyczuciem delikatności mate­rii; z zapierającą dech wirtuozerią. S