Thomas Bernhard, zmarły przed trzemy laty pi­sarz austriacki, należy do największych mistrzów prozy europejskiej II poł. XX w. Jest to proza trud­na, skondensowana, hermetyczna, obsesyjnie krążą­ca wokół kilku podstawowych spraw egzystencjal­nych, posługująca się obsesyjną formą i obsesyjnym językiem. Bernhard nie napisał wiele, pa­rę powieści, szereg opowiadań i dramatów.W Polsce znany jest z paru przetłumaczonych utworów, wśród których znajduje się arcy­dzieło Bernharda o podłożu w znacznym stopniu autobiografi­cznym (przynajmniej w warstwie pokrewieństwa osobowości autora i bohatera), niewielka powieść "Kalkwerk" przełożona na nasz język przez Ernesta Dyczka i Marka Feliksa Nowaka. Przeło­żona zresztą z zachowaniem nie­zwykłego klimatu, napięcia, języ­ka graniczącego ze spazmem lub bełkotem. Po ten tekst sięgnął, przygoto­wując swój ostatni spektakl w "Starym Teatrze" w Krakowie, Krystian {#os#1116}Lupa{/#}. Nie po ż