Kalinę Jędrusik nazywano polską Marilyn Monroe, ona sama bez skrupułów podsycała wizerunek seksbomby. Ostentacyjnie eksponowała swą cielesność i łamała wszelkie normy społeczne. Kiedy grała lub śpiewała, to przede wszystkim emanowała zmysłowością - pisze Agnieszka Niemojewska w Rzeczpospolitej.

Patrząc z perspektywy czasu na Kalinę Jędrusik i jej artystyczny dorobek, trudno nie dostrzec, że aktorka stała się ofiarą własnego wizerunku. Poza kilkoma wyjątkami ówcześni reżyserzy nie proponowali jej - zwłaszcza w polskim kinie - głównych ról. W zgrzebnym PRL nie było miejsca dla seksbomby. Owszem, Jędrusik grała w teatrach, występowała w sztukach telewizyjnych, śpiewała w Kabarecie Starszych Panów, co dawało jej popularność, nie przekładało się to jednak na ciekawe propozycje filmowe. Na dużym ekranie zwykle pojawiała się na drugim planie, w rolach kelnerek ("Wolne miasto" w reż. Stanisława Różewicza, 1958) lub pań lekkich obyczajów (np. "Kalosze szczęścia" w reż. Antoniego Bohdziewicza, 1958; "Dziś w nocy umrze miasto" w reż. Jana Rybkowskiego, 1961). A jej najbardziej pamiętaną współcześnie rolą okazała się postać lubieżnej Lucy Zuckerowej z "Ziemi obiecanej" Andrzeja Wajdy (1975), mimo że znacznie ciekawiej zagrała w kome