Tak się złożyło, że w sąsiadujących z sobą dwóch teatrach warszawskich - Dramatycznym i Klasycznym - grane są dwa dzieła wybitne, które łączy nie tylko czas akcji (starożytny Rzym) ale i podobna problematyka. Bo oto wkrót­ce po premierze "Juliusza Cezara" w Dramatycznym, Teatr Klasyczny wystą­pił z premierą dramatu Karola Huberta Rostworowskiego pt. "Kajus Cezar Kali­gula", nie granego w Warszawie od 1934 r. i wznowionego tylko raz jeden po wojnie w Teatrze Wybrzeże przed dwunastu laty. Jednocześnie obiegł po wojnie wiele scen późniejszy od sztuki Rostworowskiego "Kaligula" Camusa. Oba te utwory w chwili ich powstawania były utworami współczesnymi, to znaczy przekazującymi w kostiumie an­tycznym współczesne sobie treści i współczesną problematykę: moralną i fi­lozoficzną w oparciu o własne doświad­czenia pisarzy. Rzecz jasna doświadcze­nia Camusa były bardziej gęste drama­tycznie, pełniejsze, a sama postać Kali­guli, jednego z najbar