PRZEDSTAWIENIE "Kaliguli" K. H. Rostworowskiego w Teatrze Klasycznym w Warszawie jest na pewno inte­resującym wydarzeniem w życiu teatralnym stolicy. Jak by nie było od 1934 r. warszawiacy nie mieli okazji oglądać na deskach scenicznych tego dramatu, którego prapremiera odbyła się przeszło pół wieku temu w Kra­kowie. Rolę tytułową grali wów­czas na zmianę: Stanisław Sta­nisławski i Leonard Bończa-Stępiński "pod" którego zresztą autor pisał swój utwór. Kaligula - to na pewno postać cie­kawa dla dramaturga, reżysera i ak­tora. Postać wielobarwna, skomplikowana, interesująca w sensie charak­terologicznym i w sensie konfronta­cji ludzkich postaw. Kimże on był? Tyranem, obłąkańcem, nieszczęśli­wym człowiekiem miotanym wiecznym strachem i niepokojem? Historia mówi, że w pierwszych latach panowania był dobrym władcą i cie­szył się popularnością, po ciężkiej chorobie stał się despotyczny i nie­obliczalny, rozrzutny, złośliwy,