Teatr Ludowy w Krakowie Scena Pod Ratuszem Franzobel, przekład: Sława Lisiecka, reżyseria: Tomasz Wysocki, scenografia: Michał Urban, muzyka: Abel Korzeniowski, prapremiera: 7 kwietnia 2001.

Plusy: 1. Przedstawienie spina klamra dźwiękowa, którą tworzą odgłosy kawek. Przywołanie ptaka o nazwie kawka to jedyny znak, którego pojawienie się jest semantycznie umotywowane. 2. Godna uwagi, piękna i spokojna muzyka Abla Korzeniowskiego. Na przedstawienie można pójść, zamknąć oczy i posłuchać. 3. Ciekawą i konsekwentnie poprowadzoną rolą jest postać Matki Franza (Barbara Krasińska). Jej sposób poruszania się przypomina ruchy nakręcanej lalki. Matka wciąż powtarza te same frazesy, jej myśli nieustannie krążą wokół "systemu, sieci intermarketingowej, marzeń i pieniędzy". Nienaturalność i marionetkowy rys postaci podkreśla smycz, która ogranicza jej ruchy. Minusy: 1. Po przedstawieniu pozostaje wrażenie ogólnego chaosu i niedopracowania: spektakl staje się wielkim śmietnikiem, do którego wrzucono przypadkowo różne konwencje gry i różne pomysły, między innymi film niemy i fotografię. 2. Rażący brak gry zespołowej. Każdy akt