EN

2.06.2016 Wersja do druku

Już jako dziecko nienawidziłem teatru

- Zawsze interesowała mnie sytuacja, w której postaci z uporem starają się odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie, gdy próbują zrozumieć własny stosunek do świata. Czy mamy się bać innych ludzi, czy też nie?

W Czechach o Janie Mikulášku mówi się, że jest najbardziej utalentowanym, oryginalnym, wyrazistym i pożądanym reżyserem swego pokolenia. LENKA DOMBROVSKÁ Kończy Pan swój drugi sezon w Divadle Na zábradlí. Jak wypadł w porównaniu z innymi teatrami? JAN MIKULÁŠEK W żadnym teatrze nie było mi tak dobrze. Już kilka razy przeżyłem przeprowadzkę związanej ze mną grupy do nowego miejsca, i nie zawsze był to przyjemny proces. Dlatego miałem pewne obawy, ale okazały się bezpodstawne. DOMBROVSKÁ Jakie były to obawy? MIKULÁŠEK Raczej irracjonalne, na przykład wiele razy śniło mi się, że Divadlo Na zábradlí jest ogromnym budynkiem ze szkła, ze szklaną podłogą i dachem, co jest dla mnie dość przerażające, bo mam problemy z widzeniem przestrzennym i szklane elementy architektoniczne niepokoją mnie i dezorientują. DOMBROVSKÁ Jak by Pan teraz opisał Zábradlí? Jako przytulne gniazdko? MIKULÁŠEK Kiedy byłem mały, mieliśmy w d

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Już jako dziecko nienawidziłem teatru

Źródło:

Materiał nadesłany

Teatr nr 5/2016

Autor:

Lenka Dombrovská

Data:

02.06.2016

Wątki tematyczne