Bardzo żywymi treściami zabrzmiała ostatnia premie­ra poniedziałkowego Teatru TV: "JUDASZ Z KARIOTHU" Karola Huberta Ros­tworowskiego. Nie dość tu pochwalić tv za takt w do­borze tej pozycji repertua­rowej właśnie w okresie Wielkiego Tygodnia. Treści religijne, acz ważne, zeszły w spektaklu na drugi plan wobec idei społeczno-polity­cznych. Fanatyk nowej wia­ry, Judasz, chce ją zrozumieć na własną modłę, przypaso­wać do swojego małego świa­ta, osobistego interesu i triumfującej zemsty społecz­nej. Idea przemiany świata w jego widzeniu staje się zasadą wymiany władzy, wymiany jednej przemocy na inną, ot, obrót koła, któ­re wynosi do góry tych, co byli na dole. Prywata, py­cha i nienawiść Judasza są źródłem jego zdrady, a w rękach wytrawnych graczy, saduceuszy, stają się narzę­dziem walki z przeciwni­kiem politycznym, z chrystianizmem. Był ten "Ju­dasz" przede wszystkim spe­ktaklem o społeczeństwie czasu wielkich przemian, mi