Teatr Polski w Warszawie obchodził zeszłego tygodnia swój jubileusz. Trzydziestopięciolecia! Z tym Jubileuszem wiązał się drugi jubileusz, jubileusz Arnolda Szyfmana, który czterdzieści lat temu po raz pierwszy został dyrektorem teatru. To jeszcze żaden rekord. Rekordem jest suma lat dyrektury Szyfmana w Teatrze Polskim. Dwadzieścia pięć lat dyrektorstwa w jednym teatrze - to rekord europejski, a może nawet - jak twierdzi Karol Frycz - rekord dziejowy. Rekord, tym większe budzący zdumienie, że padł w naszym kraju, w kraju zmian, wojen i rewolucyj, ciągle przewracających wszystko do góry nogami. Pisał już o tym ktoś niedawno i wyliczył, że po ostatnim przewrocie znalazł w Polsce tylko trzech ludzi, którzy się utrzymali na swoich dawnych wzniesieniach: Sapiehę na Wawelu, Szyfmana na Teatrze Polskim i Iwaszkiewicza na Stawiskach. Te trzy osobistości powinny razem obchodzić jakiś jubileusz za wytrzymałość. Teatr Polski trzydzieści pięć lat temu wyst