Recenzować spektakl jubileu­szowy i to jeszcze z jubileu­szu nie byle jakiego, bo dzie­więćdziesięciolecia teatru, naj­starszej tego typu placówki w Za­głębiu i na Śląsku, jest rzeczą nie­łatwą. Bo z jednej strony wiado­mo, że do dobrego wychowania należy szacunek dla jubilata, więc pisać o nim źle nie przystoi, z drugiej strony jeżeli się pisze do­brze, to i tak znaczna część od­biorców słowa pisanego stwierdzi: a czy można było inaczej. Teatr Zagłębia miał na swój ju­bileusz przygotować inny spektakl z różnych przyczyn, a głównie braku zespołu aktorskiego (ilościowego) wystawił "Damy i huzary" i jak mówi stare porzekadło: "nie ma złego co by na dobre nie wy­szło". Otóż spektakl Aleksandra hrabiego Fredry zaprezentowany został wręcz jubileuszowo, stano­wiąc godną oprawę dostojnych urodzin. Sięgnięto również - tak mniemam - po tę komedię nie­przypadkowo, jako że fredrowska "Zemsta" była u narodzin teatru nad Bryni