Doczekałem niezwykłego jubileuszu. Teatr Polski w Warszawie ma 100 lat. A ja pracuję w nim już od 10. Kiedy powstawał, w Warszawie rządzili Rosjanie. Patrole kozackie przemierzały sąsiednie ulice. Założyciel Teatru Polskiego, Arnold Szyfman, zainaugurował jego działalność "Irydionem" Zygmunta Krasińskiego. Zachował się afisz z tego przedstawienia, w połowie pisany po rosyjsku, w połowie po polsku. Ten teatr to była reduta Polaków - pisze na swoim blogu Olgierd Łukaszewicz.

Oficjalny spisek - sztuka Krasińskiego zawierała szyfry jasne dla polskiej części widowni. Przypuszczam, że Rosjanie widzieli na scenie opowieść o cesarstwie rzymskim. Car, sprawujący absolutną władzę, i cezar, pan życia i śmierci wielu narodów, mieli ze sobą coś wspólnego. Dziś szyfry z początku XX wieku wyblakły , a jednak Andrzej Seweryn, obecny dyrektor Teatru Polskiego, postanowił 100 lat jego istnienia zamknąć klamrą, przywołując na nowo "Irydiona" we własnej reżyserii. Andrzej jest moim rówieśnikiem, ale wiem, że powinienem go już traktować jak postać historyczną. Pracując w Comedie-Francaise - jako jedyny spośród naszych rodaków - otrzymał trzykrotnie tytuł najlepszego aktora francuskojęzycznego. Przed paroma dniami pożegnał się z tym słynnym teatrem. Żegnała go wypełniona po brzegi widownia - około 800 widzów - która zgotowała mu owacje. Dyrekcja zaś przyznała tytuł Stowarzyszonego i wręczyła pamiątki: replikę laski