Jest to zgrabny i przejrzysty obraz głównych, czy za główne uważanych nurtów i węzłowych zjawisk europejskiego teatru - o książce "Krótka historia teatru w Europie. Tom pierwszy" pisze Rafał Augustyn w miesięczniku Odra.

Przed ponad czterdziestu laty Zbigniew Raszewski opublikował "Krótką historię teatru polskiego", po której oczekiwaliśmy długiej; ktoś z recenzentów napisał od razu, że chciałby doczekać czasu, w którym będzie się mówiło jako o kanonicznych dziełach o dwóch Raszewskich: "Dużym" i "Małym". Niestety, papież polskiej teatrologii po swej syntezie opublikował (albo opublikowano po jego śmierci) zaledwie - skądinąd znakomite - studia o marginaliach teatralnych, dzienniki, a także zbiory esejów, niektóre w szkicowej postaci. "Duży Raszewski" nigdy nie powstał i zdaje się nigdy nie był planowany. I oto mamy nowy "krótki kurs", o szerszym zasięgu. Józef Kelera, jeśli nie papież, to co najmniej biskup ordynariusz wrocławskiej krytyki teatralnej, wieloletni wykładowca historii teatru w filii krakowskiej teatralnej wszechnicy, dawny stały sprawozdawca "Odry", wydaje w serii redagowanej przez Janusza Deglera "Krótką historię teatru w Europie". Używam c