"Róża" Żeromskiego w nowohuckim Teatrze Ludowym. Kolejna próba sprawdzenia pisarza i jego utworu. Przedsięwzięcie ryzykowne ale i ambitne. Konsekwentne i fałszywe zarazem. Dokonane dużym wysiłkiem i z próbą artystyczno-ideowego uzasadnie­nia. Adaptacja jest dziełem Zbigniewa Krawczykowskiego. Po poprawkach te­atralnych nabrała ona charakteru sy­metrycznego utworu z prologiem i epi­logiem. Sceny wewnątrz zostały oczy­szczone, ujednolicone stylistycznie i przekomponowane służebnie dla zilustro­wania jednego założenia. Jest nim - sprawa Czarowica, bohatera romantycz­nego, który w kilku scenach styka się z wybranymi problemami i ponosi klęskę, oddając swe życie w służbie bardzo indywidualnie traktowanej rewo­lucji. Adaptacja ta jest praktycznym zabie­giem interpretacyjnym, dokonanym na tekście ,,Róży" w oparciu o dominujące koncepcje historyczno-literackie. Stanowi po prostu ich ilustrację. Bo historycy literatury właśnie Czarowica uznają za