Proste prawdy o wartości małych ojczyzn, o istocie zakorzenienia i smaku dojrzałej kultury Mazur, zawarte w prozie niemieckiego pisarza o mazurskim rodowodzie- Siegfrieda Lenza, są źródłem inspiracji dla twórców spektaklu

"Ulubioną porą aktywności kłobuka jest noc z czwartku na piątek. Najczęściej można go spotkać podczas ulewy. Przybiera postać czarnego kura, wrony lub sroki. Lecąc zostawia za sobą snop iskier. Człowiek, który przygarnia kłobuka staje się bogaty. Demon zamienia się w jego sługę, okradającego i niszczącego sąsiadów. W zamian, właściciel zobowiązuje się do opieki nad nim. Zaniedbywany lub wygnany przez gospodarza kłobuk mści się biedą, chorobą, śmiercią. Relacja człowieka z kłobukiem nigdy nie kończy się dobrze". Więzi międzyludzkie, szczerość i prostoduszność, szacunek i akceptacja, troska o swoje tradycje i miejsce życia, wiara i wierzenia - to niektóre z nich. Broniąc się przed przesadną idealizacją przeszłości, autorzy spektaklu stają po stronie wolności i unikatowości kultury Mazur. Jednocześnie piętnują tragiczną w skutkach ingerencję systemów polityczno- ideologicznych i ekonomicznych w normalność przed- i powojenn