"Papierowe kwiaty" to psychologiczny dramat opowiadający o spotkaniu dwojga samotnych ludzi - starzejącej się kobiety z młodym bezdomnym.

Dramat chilijskiego pisarza zaczyna się od takiego właśnie spotkania - w mieszkaniu Ewy pojawia się Sztokfisz. To uliczny włóczęga, brudny i wystraszony. Spotkany w supermarkecie, pomaga jej przynieść zakupy. Nie chce pieniędzy, prosi jednak o szklankę herbaty. Potem przyznaje się, że właśnie wygrał w karty kilka peso i boi się, bo wie, że pod domem czekają na niego bandyci, którzy są w stanie zabić za grosze. Ewa, pod wpływem litości, pozwala mu przeczekać niebezpieczeństwo. Nie wie, że zarysowany na początku układ sił między nimi szybko się zmieni. Mężczyzna, wdzięczny za pomoc, obwiesza jej mieszkanie girlandami kwiatów wyciętych z gazety, co na początku sprawia Ewie przyjemność, ale szybko staje się symbolem opresji, w jakiej się znalazła. Sztokfisz jest coraz bardziej bezwzględny, a kobieta się mu poddaje. On nie kryje nienawiści do wszelkich przejawów jej mieszczańskiego życia, a ona bezradnie patrzy, jak na jej oczach przy