"Jegor Bułyczow i inni" - jedno z ostatnich dzieł Gorkiego - wywoływało podobno kiedyś najwyższe protesty. Ale może właśnie z załamania ostrości spojrzenia one wynikały? Bo Jegor Bułyczow to w gruncie rzeczy postać sympatyczna; jego żywotność zaprzecza wszelkim przekonaniom o degeneracji woli u przedstawiciela, tej klasy, przeciwko której zwróci się niebawem rewolucja. Dzieje się tu zresztą rzecz dosyć znamienna. Gorki, często nawet wbrew własnym poglądom, pozostaje głębokim realistą. Historia Jegora Bułyczowa staje się historią narodzin kapitalizmu w Rosji, kapitalizmu, który nie zdążył się rozwinąć i zginął, pokonany w zalążku przez nowy, bardziej postępowy system społeczny, który przyniosła ze sobą rewolucja. Powiew tej rewolucji wyraźnie daje się w sztuce odczuć. Zawiązuje się w niej jakiś zdumiewający sojusz - bogacz, spryciarz i wyzyskiwacz Jegor Bułyczow zdaje się podawać ponad głowami strasznych mieszczan - jakby bezwie