Wrześniowe uroczystości otwarcia Kantorowskiego Muzeum nie tylko nie powinny przysłaniać historii, ale właśnie ją i jej tajemnice - co jest przecież jedną z podstawowych czysto "muzealnych" funkcji każdego takiego obiektu - wyjaśniać i upowszechniać - pisze Krzystof Miklaszewski w miesięczniku Kraków.

Dlatego też zapewne pewną niespodzianką - nawet dla koneserów sztuki - będzie stwierdzenie, że prawdziwymi prawodawcami Cricot - nie byli wcale ani Maria Jaremianka (1908-58), która w roku 1955 reaktywowała przedwojenne, na poły "rodzinne" dzieło familii Jaremów, ani Tadeusz Kantor, który ideę tego artystycznego teatru aktorów, malarzy i studentów kontynuował po jej przedwczesnej śmierci i uczynił z Cricot 2 jedną z najbardziej twórczych grup teatralnych Starego Kontynentu w ostatniej ćwierci XX stulecia. Duet, który w roku 1933 Cricot stworzył - na wzór słynnego paryskiego dadaistycznego Cabaretu Voltaire jeszcze sprzed I wojny światowej - stanowiła dwójka wkraczających w dorosłe życie młodych artystów: najstarszy z braci Marii - Józef Jarema (1900-74), awangardowy malarz i teoretyk sztuki, oraz prawdziwy "człowiek orkiestra", filolog i krytyk, reżyser i poliglota Władysław Józef Dobrowolski (1906-78). Postać tego ostatniego właśnie wydaje si