"Materiały do Medei" Heinera Müllera w reż. Jakuba Porcariego w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie. Pisze Tomasz Domagała na blogu DOMAGALAsieKULTURY.

Heiner Müller garściami czerpie z mitu Medei*, jego sztuka - będąca w istocie poetyckim poematem prozą, inkrustowanym kilkoma dialogami i monologami Jazona, Medei oraz jej kolchidzkiej Niani - nie przynosi jednak jakiegoś opartego na micie, konkretnego szkieletu fabularnego. Jest czymś w rodzaju impresji; epilogu całej historii, odbywającego się gdzieś w wieczności, w bezczasie. Echa ziemskiego żywota Medei słychać jedynie w wypowiadanych przez nią i pozostałych bohaterów słowach. Zresztą właściwie nie wiadomo, czy na przykład Jazon i Niania w tym tekście w ogóle mają głos, czy bawi się w ich odgrywanie sama Medea. Taki zabieg zastosował Dimitrij Gottschew w legendarnym spektaklu Deutsches Theater. Tekst Muellera ma formę trzech dramatycznych nowel. Pierwszą stanowi część zatytułowana "Gnijący brzeg", interpretowana często (trudno z samego tekstu wyczytać coś konkretnego) jako próba opisu powojennego niemieckiego świata, którego centralną c