"Janulkę, córkę Fizdejki" Witkacy napisał w 1923 roku. Aż trudno uwierzyć, bo dramat to ilustracja naszych czasów. Z tego kapelusza każdy może wyciągnąć coś innego. Sen o niechcianej władzy, podstawowe egzystencjalne pytania, kreowanie nowych światów, albo ich deformację. W wydaniu Teatru Exodus to rzeczywistość przenicowana. Reżyser Katarzyna Dąbrowska wywraca ją podszewką do góry. Podkreśla to prosty chwyt formalny - role męskie grają kobiety, a żeńskie mężczyźni (w realnym życiu też coraz częściej mamy z tym do czynienia). Ten zabieg trafnie podkreśla względność rzeczy świata tego. Treść sztuki w dużym skrócie sprowadza się do chwilowego skoku w alternatywne życie. Kniazia Eugeniusza Fizdejko (Anna Goszczyńska, jak zawsze w znakomitej dyspozycji) i jego córkę Janulkę (błyskotliwa rola Konrada Gortada) czeka przemiana. Obawiają się jej, ale czują, że jest nieuchronna. On deklaruje, że męczy się potwornie niedosytem samego