"Pamiętnik z powstania warszawskiego" w reż. Krystyny Jandy w Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie. Pisze Kalina Zalewska w Teatrze.

Oratorium Jandy i Satanowskiego wykorzystuje klasyczny już tekst, który wciąż pozostaje poruszającym obrazem warszawskiej apokalipsy. W siedemdziesiątą rocznicę powstania warszawskiego, kiedy możemy cieszyć się dwoma filmami na ten temat - dokumentalną, nakręconą przez ówczesnych operatorów kroniką, teraz zmontowaną i udźwiękowioną, oraz fabularnym obrazem w reżyserii Jana Komasy - można się było obawiać, czy coroczna teatralna premiera w Muzeum podoła konkurencji. Czy teraz właśnie sceniczne dramatyzowanie powstania nie wyda się nagle przyczynkarskie i mało istotne? Z duszą na ramieniu wybierałam się więc pierwszego sierpnia na Wolę, dwa dni po uroczystym pokazie "Miasta 44" na Stadionie Narodowym, który nie dość, że stanowił spore przeżycie, to był widowiskiem dla dziesięciu tysięcy widzów, w okolicach północy tłumnie wyległych na ulice. Przypominało to wieczór i noc poprzedzające sześćdziesięciolecie powstania, kiedy to wszy