Stanisław Ignacy Witkiewicz, zwany powszechnie Witkacym, jeden z najwybitniejszych polskich reformatorów teatru, teoretyk i praktyk, twórca "formy czystej", wyprzedził swój czas, a przez to poniósł klęskę. Nie pomogła przychylna opinia Żeromskiego (autorytetu wysokie) przecież miary), ani obcojęzyczne rekomendacje Boya, w wiecie był za życia nie znany, w kraju uważano go (w najlepszym wypadku) za dziwaka, a jego dziełom odmawiano wartości. Wprawdzie "Wścieklica" właśnie spotkał się z przychylną opinią krytyki, a nawet przyniósł autorowi oficjalne i materialne uznanie władz, przecież wynikało to także ze względów pozaartystycznych. W postaci bohatera tytułowego dopatrzono się karykatury opozycyjnego przywódcy - Wincentego Witosa. Sam autor od tego typu aluzji zdecydowanie się odżegnywał. Nie sprzyjały popularyzacji dzieł Witkacego także pierwsze powojenne lata. Kiedy zaś u progu lat sześćdziesiątych mogliśmy go odkrywać dla siebie, pokaz