Agnieszka Olsten w swoich spektaklach zderza widza z teatralną przestrzenią i ak­torami. Nie można bezpiecznie zasiąść w fotelu i oddać się iluzji. To zabieg w przypadku przedstawień dotykających problemów przemocy przekonujący, ale jednocześnie ryzykowny. Po świetnym, choć kontrowersyjnym "So­lo" na podstawie opowiadań Andrzeja Sta­siuka Agnieszka Olsten wyreżyserowała w Teatrze Miejskim w Gdyni sztukę Joyce Carol Oates "Ontologiczny dowód na moje istnienie". "Solo" jest przejmującym stu­dium młodego zbrodniarza. W "Ontologicznym dowodzie na moje istnienie" młoda re­żyserka zajmuje się psychiką ofiary. W większości tekstów Oates - nazywanej "mroczną damą amerykańskiej literatury" - jest to ko­bieta, która zmierza ku samozagładzie. Główne postaci dramatu to śliczna i mło­dziutka Shelly, która uciekła z tzw. dobrego domu i sutener Peter V., który ją wykorzystu­je. Nie wiadomo, czy postacią prawdziwą, czy tylko wyobrażoną jest m�