"Kochanie, zabiłam nasze koty" wg Doroty Masłowskiej w reż. Rafała Dziwisza w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Pisze Katarzyna Sztko w Teatrze dla Was.

Mistrzostwo wokalne studentów Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie sprawia, że chcemy bisu, nawet jeśli śpiewają o rakotwórczych właściwościach ketchupu i kranach "na tip top". Ich wodewil na podstawie prozy Masłowskiej jest przykry i piękny jednocześnie. Przykry - za sprawą treści, piękny - za sprawą formy. Wydawać by się mogło, że adaptacja tekstu Masłowskiej nie jest rzeczą trudną, gdyż autorka w perfekcyjny sposób bawi się lingwistycznym żywiołem, a zdania układają się w rytmiczne frazy już na poziomie lektury. Jednak trzecia z kolei powieść autorki (po "Wojnie polsko-ruskiej" i "Pawiu królowej") zaburza dotychczasowy schemat. Choć "Kochanie, zabiłam nasze koty" również charakteryzuje cynizm, ironia i doskonała zabawa słowem, rytmiczne szaleństwo Masłowskiej - zarówno na poziomie fabuły, jak i literackiej formy - zostało przez nią poskromione. Jednak ta fabularna statyka nie przeszkodziła studentom krakowskiej AST w stworzeniu bra